De bandnaam zegt het zo ongeveer allemaal, maar ik mocht ervaren hoe lastig het is om op het wereldwijde web enige informatie te vinden over dit vijftienkoppig gezelschap. Hun doel is duidelijk: de erfenis van de intussen grotendeels overleden grote generatie Cubanen levend houden. Daartoe werd een ensemble samengesteld, dat voor ongeveer de helft bestaat uit mensen die, al dan niet op de voorgrond, ooit bij de “echte” Buena Vista Social Club of de daarvan afgeleide All Stars speelden, aangevuld met anderen, die tegenwoordig in de Cubaanse hoofdstad de muzikale dienst uitmaken.

Dat er de jongste jaren wat sleet gekomen is op de populariteit van de son en de bolero, is een understatement van formaat: je kan er niet omheen, dat nogal wat materiaal opgenomen en uitgebracht werd, dat eigenlijk nauwelijks meer inhield dan wat je in de betere hotellounges te zien en te horen krijgt. Er trad sinds enige tijd een soort saturatiegevoel op van “dit hebben we nu wel gehad, over naar wat anders” en daartegen wilde dit ensemble reageren en, te oordelen naar deze CD van ruim een uur, lijken ze daar ook nog in te gaan lukken.

Onder leiding van zanger en tres-speler Pancho Amat, wordt hier een heel fijne duik genomen in wat onmiskenbaar Cubaans erfgoed is geworden door de invloed van mensen als Compay Segundo, Ibrahim Ferrer en Guillermo Portabales, om slechts die te noemen. De songs die hier -vaak heel erg trouw aan de originelen- onder handen genomen worden, zijn sinds de exploten van Nick Gold en Ry Cooder ook hier echt gemeengoed geworden. Som worden er lauwe versies gelanceerd, soms klinkt het allemaal een pak echter en authentieker en dat laatste is op deze live-plaat, opgenomen het Teatro Nacional de La Habana, zeer zeker te horen. Amat is erg goed op dreef als zanger en hij heeft de bende goed in de hand, zodat de boeiende solo’s je om de oren vliegen en de Cubaanse ritmes tot in de perfectie op je trommelvliezen en je dansspieren losgelaten worden.

Vanaf opener “Chan Chan”, tot afsluiter “Chandela”, met tussenstops bij onder andere De Camina A La Vereda”, “El Carretero”, “Veinte Anos”, “Dos Gardenias”, “El Cuarto de Tula” en “Lagrimas Negras”, is dit een heel feestelijk eerbetoon, boordevol respect, aan een heel belangrijk hoofdstuk uit de Cubaanse muziek en ik ben zo vrij te veronderstellen -of minstens te hopen- dat een plaat als deze een aantal jongere mensen ertoe kan aanzetten op zoek te gaan naar de versies van de voorvaderen. Dan zullen ook zij kunnen vaststellen dat er verdomd vaal muzikaal talent rondloopt in La Habana en dat de traditionele muziek eigenlijk verre van uitgewoond is. Deze plaat is simpelweg het uitgelezen startpunt voor mensen, die dertig jaar geleden nog te jong waren om de hele revival van toen “live” mee te maken. Zij kunnen die schade nu inhalen, net zoals oudjes zoals ondergetekende, dat destijds konden bij de Buena Vista Social Club. Respect !

(Dani Heyvaert)